आत्मकथा

मेरो साथले तिमीलाई पिडा दियो होला
मेरो सामिप्यताले तिमीलाई बिझायो होला
मेरा हरेक जिद्दी गर्ने बानीले तिमीलाई झर्को पनि त लाग्यो होला
मैले साचैनै ति कुराहरुको हेक्का नै राख्नु सकिन किनकि म साचैनै तिमीलाई माया गर्छु गर्थे अनि गरिरहन्छु
बिर्सन त सायदै अब सकिएला यो जिबन भरि चाहे जता सुकै जाउ तिम्रो माया अनि यादबाट भागेर
तर अंह सक्दिन साएद मृत्यु बरण पछि नै सम्भब होला ,
तर मृत्यु पछि पनि यदि कुनै तेस्तो ठाउं छ भने त्यहाँ पनि तिम्रो यादले सताउछ होला
किन कि मा तिम्रो याद देखि भाग्न सक्दिन ,यो सत्यता हो
हुन् त तिमीलाई के र तिमि त भुल्न सक्छौ अनि भनि पनि हाल्येउ म प्रयास पनि गर्छु
ठिकै छ जे जस्तो भएनी म जस्तो सुकै हालतमा रहे पनि
चाहे मेरो जिबन मुहारमा सदा सर्बदा दुख पिडा निरासा अनि असफलता नै किन नहोस
तिम्रो त्यो मुहारमा सधै खुसि नै खुसि मात्र ,तिम्रो त्यो ओठमा हाँसो नै हाँसो छाईरहोस
तिम्रो जिबन सदा सर्बदा सफलताले मात्र चुमिरहुन हरेक इछ्या चाहनाहरु पुरा होउन
खुसि हुनु रहनु सधै सधै
" म रोए पनि तिमि हाँसी दिनु, यो झरी जाने जिन्दगि देखि पन्छीदिनु ,
कहिले काँही ति मिलनका यादहरु आएभने ,सपना सम्झी तेस्लाई बिर्सी दिनु
म त येस्तै नै भए ,यसै सस्तो नै भए ,तिमि मुल्याबान बनिदिनु "

— feeling alone

आत्मकथा

मलाई तिम्राे हरेक गालि मनपर्छ
मलाई तिम्राे हरेक रिस मनपर्छ
मलाई तिम्राे हरेक हप्की मनपर्छ
किन कि म त्यसमा तिम्राे म प्रतिकाे आत्मियता पाउँछु ,मायाँ पाउँछु अनि विश्वास पाउँछु
सायद हुन सक्छ तिमीलाई मेराे सामिप्यतामा समस्या हाेला
मेराे हरेक कुराहरुले तिमीलाई बिझाउँछ हाेला
यदि तेस्ताे हाे भने कृपया मलाई माफ गरिदिनुस हाेला मेराे कारण तपाईंलाई ....॥॥॥॥

गजल

चाहिदैन तिम्रो माया भो अब चहिन्दैन

खानु कसम खाइसके भो अब खाइन्दैन

तिम्रो खुसि किन्न मैले सारा सपना बेचिसके

आफ्नै छाना चुहिएपछि अरुको छाना छाइन्दैन

कति प्रयत्न गरियो कति कस्ट सहियो

तिम्रो माया पाउने आशमा अब फेरी धाइन्दैन

धेरै दुखाए आफ्नो मुटुलाई आसु पिलाए प्याश मेट्नलाई

मृत आत्माको घाउमा मलहम अब लाइन्दैन

जिउनु न मर्नुको दोधारमा छु मृत्युको खुला संसारमा

छटपटी मै खुसि छु प्रिय भो अब दया पनि चाहिन्दैन 

अभाव

जिन्दगीमा धेरै कुरा पाए मैले

तेही जिन्दगीले तिरस्कृत गर्यो अहिले

केहि पाउने आशले केहि गर्ने उद्धेस्यले अघि बढेठे

तर सायद भाग्यले थगेछ अहिले

सम्पन्नताको जिन्दगि त नपाएको कहाँ हो र

त्यहि सम्पन्नतामा पनि अभाव रहेछ अहिले

शारीरिक रुपमा अपाङ्ग नभएता पनि

मानसिक रुपमा अपाङ्ग भएको छु अहिले

साथ दिन्छु भन्ने आफन्तहरु बाट नै

तिरस्कार अनि अपहेलना पाइरहेछु अहिले

                         

                                नारायण अभाव

सत्यता

भनौ त के अब म मेरो राम कहानी
सक्दैनौ होला सुन्न तिमीले त ,लाग्ला तिम्लाई कहाली

के सोचेथे जीवनलाई के भयो अहिले
सम्झेको अनि चाहेको बस्तु पाइन अहिले

आशै आशामा कल्पनाको बुइ चढेर जान्थे मा माथि माथि
बालुवाको महलमा जिबन बिताउने सपना नदेख भन्थे साथी

के यहि हो त जिबन के यतिकै होलत ?
सधै एकै नास कहाँ होला र ! आउला नि हाम्रो पनि दुख पछि सुख एकपल्ट

तर पनि जिबन जानु नै छ जाने नै छ
यो स्वासत सत्य हो भनि सबैले यसलाई मान्नै पर्दो रहेछ

                                            नारायण अभाव