जिबन

ओइलिएको  फुलभयो  जिबन  फक्रने  कुनै  भरै  छैन

भत्किएको  महल भयो  जिबन  बन्ने  कुनै  आशै  छैन

अधुरेर  गयो  जिबन  पत्तै  नपाई

छिया  छिया  भयो  मुटु  सत्नै  नपाई

पोलेर  आउछ  यो  छाती  सपना  भै  सताउदा

आखामा  छछल्किंछ  आशु  उनिको  याद आउदा

पोखिएको पानी भयो  जिबन  उठाउने  आशै  भएन

सुकेको  रुख भयो  जिबन  पालुवा  लाग्ने  आशै  छैन